آموزشگاه موسیقی / موسیقی

یکی از مشکلات جدی در زمینه ی آموزش علمی موسیقی،محدود و ناشناخته بودن تعداد هنرستان ها در کشور است،به طوری که حتی عده ای از وجود این گونه مراکز آموزش موسیقی اطلاع ندارند تا فرزندان خود را به طور رسمی وارد عرصه یادگیری موسیقی کنند.در حالی که شواهد نشان می دهد که به خصوص در سال های اخیر اقبال مردم به ویژه قشر فرهنگی و فرهیخته و حتی اقشاری با فرهنگ متوسط به موسیقی بسیار چشمگیر است.موسیقی به عنوان یک نیاز و نه تنها به عنوان تفنن و وقت گذرانی در جامعه نمود پیدا کرده است و هنرستان های موسیقی در تهران با کمبود امکانات،پاسخگوی مشتاقان این هنر نیستند و این امر در تاریخ آموزش آموزش موسیقی در ایران بی سابقه است. به طوری که می توان گفت که ربع قرن است که کمبود معلم در هنرستان ها و دانشگاه ها ،آموزش موسیقی را به مرز فاجعه بکشاند.

بنابراین یکی از عمده ترین دلایل به وجود آمدن وضعیت موجود موسیقی در کشور ، بی سرو سامانی هنرستان های موسیقی است.ضایعه ی تاسف بار تعطیلی هنرستان های موسیقی و بازگشایی آنها در سال های بعد با وضعیتی اسف بار ،صدمات جبران ناپذیری را بر پیکر موسیقی علمی و آکادمیک ایران وارد کرد و موجب قطعه زنجیره پرورش و تربیت موسیقی دان در کشور شد و این امر به دل مردگی و نا امیدی بیشتر موسیقی دانان کمک کرد.

از سوی دیگر اداره کل آموزش هنری که وظیفه اصلی آن نظارت بر آموزش هنرهاست،مراکز موسیقی از جمله هنرستان های موسیقی و آموزشگاه های آزاد موسیقی را زیر نظر دارد و مسئول تامین نیازمندی های پرسنلی و تجهیزانی و به طور کلی وسایل و نیروی انسانی مورد نیاز هنرستان هاست. این اداره در طی سالیان گذشته چنان دچار سردرگمی و بی برنامگی شده که از برآوردن ابتدایی ترین نیازهای آموزش هنرستان ها هم عاجز مانده و با ندانم کاری سبب تقلیل برنامه آموزشی هنرستان ها به عنوان تنها مرکز آموزش آکادمیک موسیقی کشور به پایین ترین سطح ممکن شده است.سال هاست که هنرستان های موسیقی از کمبود امکانات آموزشی ،فضا و مکان مناسب،استادان با تجربه و .... رنج می برند و با این حال این اداره کل،از برآوردن این نیاز ها عاجز بوده است.به همین دلیل فارغ التحصیلان هنرستان ها به طور عمده فاقد کارایی لازم هستند و به عنوان یک نوازنده ی مبتدی هم قادر به نوازندگی در ارکستر ها نیستند.

به علاوه نبود برنامه ریزی منسجم و هماهنگ در میان مراکز هنری که با موسیقی ارتباط دارند تاثیرات منفی و سو خود را به اشکال مختلف در گوشه و کنار نشان داده است. هنرستان های موسیقی که مراکز اصلی تربیت متخصصین موسیقی آینده ی کشور هستند،بیشترین لطمات را از این پراکندگی و آشفتگی و بی برنامگی خورده اند.ضرباتی که طی سالیان گذشته بر پیکر ناتوان هنرستان های موسیقی وارد شده است به سادگی و به زودی قابل جبران نیست.وضعیت نظام آموزشی،امکانات مالی،وسایل مورد نیاز،مکان آموزشی و کمبود استاد در هنرستان های موسیقی چنان دچار نابه سامانی شده که به سختی می توان باور کرد که با امکانات فعلی و شرایط موجود بتوان قدم مثبتی برای احیای هنرستان موسیقی برداشت. طبیعی است تا زمانی که هنرستان های موسیقی به درستی سازماندهی نشده و کادر آموزشی ورزیده برای آن استخدام نشود و شرایط و امکانات لازم برای یک مرکز هنری- آموزشی فراهم نیاید، نمی توان به تغییرات بنیادی و ریشه ای در موسیقی کشور امیدوار بود. به عباریتی دیگرتا زمانی که هنرستان های موسیقی به روال طبیعی و واقعی خود باز نگردند و مورد توجه واقعی و جدی قرار نگیرند، نمی توان آینده ی درخشان تری را نصیب ملت ایران خواهد کرد.

به طور طبیعی برای موضوعی که بیشتر ارزش قائل باشید برای آن بودجه ، فضا،امکانات و برنامه ریزی بیشتری فراهم خواهید کرد و برعکس آن هم صادق است.یعنی اگر برای موضوعی ارزش کمی قائل شویم کم کم فراموش می شود یا شرایط گسترش پیدا نمی کند.بر این اساس وضعیت هنرستان های موسیقی نتیجه ارزشی است که به آن داده شده است.

تولید و تالیف توسط آموزشگاه موسیقی هنر ایران زمین

مسئله ی آموزش موسیقی در ایران را می توان از دو بعد بررسی کرد ،ابتدا از دیدگاه علمی و سپس از منظر عملی آموزش موسیقی.

اگر چه در بعد اول پیشرفت هایی حاصل شده است ،ولی در بعد دوم ضعف هایی وجود دارد که آن هم به دلیل ضعف دیدگاه اجتماعی و ممنوعیت هایی بوده که در ایران برای موسیقی ایجاد شده است.محدودیت ها به تحریم موسیقی انجامیده است به طوری که حتی خانواده ها اجازه ی ساخت و نواختن موسیقی را به فرزندان خود نمی دادند و موسیقی جدی جایگاهی نداشت.این محدودیت ها سبب شد که انواع موسیقی در ایران به شیوه مناسب آموزش داده نشود و گسترش پیدا نکند.

یکی از عمده ترین عوامل ضعف سیستم آموزش موسیقی در ایران ،نبود آموزش موسیقی در سنین پیش دبستانی و برخورد نکردن حرفه ای با موسیقی از راه رسانه های جمعی است. در حالی که در آکادمی های روز دنیا از سن هفت سالگی موسیقی به طور کاملا جدی دنبال می شود،در کشور ما،کودکان پنج سال از بهترین سنین خود را بدون آموزش موسیقی پشت سر می گذارند،بنابراین جای خالی آموزش موسیقی در این دوره ی بسیار مهم به لحاظ اثر بخشی تربیتی و آموزشی به شدت ملموس است. از این رو هنر آموزان یک دوره ی پنج- شش ساله ی بسیار مهم در این مقطع را از دست می دهند.این گونه روش ها با فضای آموزش آکادمیک و استاندارد جهانی مطابقت ندارد.به علاوه مسئله ی پخش نشدن موسیقی جدی و نشان ندادن شکل ساز در رسانه ها موجب می شود تا کودکی که از مدرسه ی موسیقی محروم شده است،شانس آشنا شدن،شنیدن و علاقمند شدن به موسیقی اصیل را از این طریق هم از دست بدهد.مگر زمانی که به طور اتفاقی با شکل و گاهی با صدای ساز آشنا شود.

شیوه های آموزش موسیقی به کودکان در دنیا

بی شک یکی از بحث برانگیزترین و در عین حال اساسی ترین شاخه های موسیقی را موسیقی کودک تشکیل می دهد. به همین دلیل این شاخه از موسیقی که در بعضی از کشورها جوان و نوپاست،در کشور های پیشرفته به خصوص پس از جنگ جهانی دوم ابعاد تازه ای به خود گرفت،تا آنجا که آهنگسازان بزرگی چون (کلودیو مونته وردی،کارل ارف،زولتان کودای،شی نی چی،مانهاتان ویل،ادگار ویلمز، و مارتینو) بخش بزرگی از انرژی خود را صرف تحقیق و آهنگسازی در این بخش از موسیقی کرده اند.

به طور کلی چندین روش به عنوان روش های آموزش موسیقی کودک در دنیا وجود دارد که در حقیقت تدوین این روش ها از ابتدای قرن بیستم بنابه ضرورت و نیاز به روش های موثر و مفید آموزشی و وجود آشفتگی و سردرگمی فراوان در امر آموزش موسیقی کودک بوجود آمده است.نخستین کسی که به تدوین روش های درست و کامل موسیقی پرداخت یک پزشک ایتالیایی به نام (کلودید مونته وردی )بود که حرفه ی اصلی او موسیقی نبود و اطلاعات زیادی در این باره نداشت.بعد ها افراد دیگری که بیشتر آنها از اهالی سوئیس بودند با به کار گیری شیوه های علمی تر دامنه ی وسیع تری را در این زمینه به وجود آورند.مانند : ( امیل ژاک دالکروز،کارل ارف،زولتان،کودای) که سیستم مجارستانی را ابداع کردند ،البته باید یادآور شویم که همگی آنها در یک محدوده ی جغرافیایی زندگی می کردند.بعد از دو یا سه نسل،ادگار ویلمز و مارتینو سیستم جدیدی را بنیانگذاری کردند و تحول چشمگیری در عرصه ی آموزش موسیقی کودک به وجود آوردند.پایان جنگ جهانی دوم،با پیداش دو سیستم متفاوت در دو منطقه ی دنیا مصادف بود.یکی سیستم سوزوکی در ژاپن و دیگری سیستم مانهاتان در ایالات متحده ی آمریکا.این هشت روش تا امروز هر کدام به نحوی اجرا شده و هر یک ز این روش ها می پردازیم.

تولید و تالیف توسط آموزشگاه موسیقی هنر ایران زمین